Blackbeard 2. Mijn dood is zoet

De dood van een mythe. In de eerste decennia van de 18e eeuw reisde de romanschrijver Daniel Defoe van gevangenis naar gevangenis om te praten met criminele zeelieden. In zijn ogen waren zij een onschatbare bron van informatie. Bovendien gebruikte de beruchte Engelse schrijver zijn connecties ook om, indien nodig, wantoestanden aan de kaak te stellen. En dat in tijden waarin het gerecht maar al te vaak een haastig oordeel velde en onschuldigen zonder aarzelen naar het schavot werden geleid. Dat schijnt ook het geval te zijn in de maand december van het jaar 1721. In de vochtigheid van de Londense gevangenissen van Marshalsea, schreeuwt een man zijn onschuld uit. Hij beweert dat hij wel degelijk omging met de beruchte Edward Teach, beter bekend als Blackbeard, maar dat hun relatie niet was zoals men denkt. Hij was het slachtoffer en geen medeplichtige van een van de meest angstaanjagende piraten uit de geschiedenis. Maar vertelt hij de waarheid? Jean-Yves Delitte brengt met zijn nieuwe reeks Blackbeard een subliem geïllustreerd tweeluik. Respect en passie voor de zeven zeeën zijn de kenmerken van dit tweedelige maritieme epos waarin geschiedenis en mythe samenkomen.